Η ανακάλυψη μιας πλημμυρισμένης στοάς και η ανάγκη για περαιτέρω εξερεύνηση οδήγησαν τους σπηλαιοδύτες, Ερρίκο Κρανιδιώτη και τον Στέλιο Σταματάκη να εξερευνήσουν περαιτέρω αυτές τις στοές. Το 2019 και το 2020, πραγματοποιήθηκαν εξερευνητικές καταδύσεις σε διάφορα τμήματα των ορυχείων στο Λαύριο στην Ελλάδα, καταγράφοντας εκπληκτικές εικόνες αυτών των υποβρύχιων γαλαριών για πρώτη φορά. Το Λαύριο ήταν ένα κέντρο έλξης για εξορυκτικές δραστηριότητες από την αρχαιότητα. Η γεωλογική δραστηριότητα μεταξύ των Ευρασιατικών και των Αφρικανικών τεκτονικών πλακών διαμόρφωσε το γεωλογικό τόξο Αττικής-Κυκλάδων, καθιστώντας ουσιαστικά το Λαύριο μια περιοχή πλούσια σε ορυκτά. Οι φλέβες του μεταλλεύματος ήταν ήδη ορατές επιφανειακά από τη Νεολιθική Εποχή. Οι πρώτοι οργανωμένοι κάτοικοι της Αττικής εξόρυξαν φυσικό χαλκό από τις στοές του Θορικού για την κατασκευή εργαλείων. Η εξορυκτική δραστηριότητα εντατικοποιήθηκε από το 3200 π.Χ. και έφτασε στο αποκορύφωμά του τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ. την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, καθιστώντας το Λαύριο και τη γύρω περιοχή ένα βιομηχανικό κέντρο της αρχαιότητας. Μετά από αιώνες παραμέλησης, τα ορυχεία άνοιξαν ξανά τον 19ο αιώνα, η βιομηχανική δραστηριότητα στήριξε την Ελληνική κρατική οικονομία και οι εταιρείες εξόρυξης του Λαυρίου ήταν οι βιομηχανικές υπερδυνάμεις αυτής της εποχής μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ου αιώνα.