Το HMS Perseus ήταν ένα από τα έξι υποβρύχια κατηγορίας Parthian (Parthia, Phoenix, Proteus, Poseidon, Pandora, και Perseus). Η Μεγάλη Βρετανία ξεκίνησε το πρόγραμμα κατασκευής αυτών των υποβρυχίων το 1927. Η ναυπήγηση του HMS Perseus ξεκίνησε στις 2 Ιουλίου το 1928 στα ναυπηγεία Vickers Armstrong στο Burrow-in-Furness. Στο νερό μπήκε στις 22 Μαΐου το 1929 και τέθηκε σε υπηρεσία στις 15 Απριλίου 1930. Αρχικά υπηρέτησε στην κινεζική θάλασσα και στη συνέχεια το 1940 διατάχθηκε να ενταχθεί στο 1ο στολίσκο υποβυχίων στο Aden και στη συνέχεια να κινηθεί προς την Αλεξάνδρεια.

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1941, ενώ το υποβρύχιο βρίσκεται στην επιφάνεια νότια της Κεφαλονιάς, μια τεράστια έκρηξη τραντάζει το υποβρύχιο και το οδηγεί στην βύθηση του. Αφού παρέμεινε στην υπηρεσία στη Μεσόγειο για οκτώ μήνες, το HMS Perseus χάθηκε και έγινε υποβρύχιος τάφος για 61 άνδρες. Μόνο ένας από τους 61 άντρες στο σκάφος μπόρεσε να δραπετέυσει και να διηγηθεί την ιστορία. Αυτός ήταν ο John Capes ο οποίος βρισκόταν στον πίσω μέρος και χρησιμοποιώντας μια συσκευή Davis κατάφερε να ξεφύγει από το βυθισμένο υποβρύχιο. Βγήκε στο χωριό Μαυράτα στην Κεφαλονιά, όπου οι ντόπιοι τον έκρυψαν για μερικούς μήνες μέχρι να επιστρέψει τελικά στις Βρετανικές δυνάμεις μέσω της Σμύρνης. 

Το υποβρύχιο βρίσκεται σε αμμωδη βυθό σε βάθος 52 μέτρων με κλήση 18 μοιρών προς τα δεξιά. Στην αριστερή πλευρά του υποβρυχίου, κοντά στην πλώρη φαίνεται το ρύγμα απο την νάρκη, που προκάλεσε και εν τέλη την βύθιση του.

Πηγή: Θωκταρίδης & Μπιλάλης, Ναυάγια στον Ελληνικό βυθό, κατάδυση στην ιστορία τους, Αθήνα, 2015.