Εντυπωσιακό γεωμορφολογικό χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι πηγές του Λάδωνα που βρίσκονται νοτιοδυτικά του χωριού Λυκούρια σε υψόμετρο 469 μ. παρουσιάζει κυκλική μορφολογία. Το νερό ανεβαίνει από μια τρύπα (καταβόθρα) με μεγάλη ταχύτητα και δημιουργεί μια μικρή αλλά αρκετά βαθιά καρστική λίμνη που φτάνει σε βάθος τα 12 μέτρα. Στο βάθος της λίμνης βρίσκεται η είσοδος σε ένα σπήλαιο που είναι ένα μεγάλο καρστικό κανάλι. Η περιοχή γύρω από τη λιμνούλα χαρακτηρίζεται από βλάστηση που δημιουργεί ένα ειδυλλιακό τοπίο. Από αυτήν την πηγή πηγάζει ο Λάδωνας ποταμός. Στη συνέχεια, ο ποταμός ρέει μέσα από ένα γυμνό λιβάδι προς τα νότια για να ενωθεί με τον Αροάνιο ανάμεσα σε πλατάνια και ιτιές. Δίπλα στην πηγή υπάρχει ένα παλιό τυροκομείο.

Η πηγή του Λάδωνα είναι εθνικός δρυμός και γεωπάρκο που ανήκει στα παγκόσμια γεωπάρκα της UNESCO, ένα από τα εννέα γεωπάρκα της UNESCO στην Ελλάδα. Το Παγκόσμιο Γεωπάρκο Χελμού-Βουραϊκού της UNESCO διαχειρίζεται από τη Μονάδα Διαχείρισης (ΜΔ) Εθνικού Πάρκου Χελμού-Βουραϊκού & Προστατευόμενων Περιοχών Βόρειας Πελοποννήσου του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Η περιοχή ευθύνης της ΜΔ Εθνικού Πάρκου Χελμού-Βουραϊκού & Προστατευόμενων Περιοχών Βόρειας Πελοποννήσου έχει έδρα τα Καλάβρυτα Αχαΐας και στη χωρική της αρμοδιότητα εντάσσεται το Εθνικό Πάρκο Χελμού-Βουραϊκού, καθώς και 18 Προστατευόμενες Περιοχές του Δικτύου «Natura 2000». Η περιοχή εκτείνεται στους νομούς Αχαΐας, Κορινθίας και Αρκαδίας, Ηλείας και Αργολίδας περιλαμβάνοντας το Χελμό, τον Ερύμανθο, το Παναχαϊκό, τον Μπαρμπά και τον Κλωκό, την Κυλλήνη, το Μαίναλο, τον Ολίγυρτο, το Αρτεμίσιο και το Λύρκειο, που αποτελούν τους σημαντικότερους ορεινούς όγκους της Βόρειας Πελοποννήσου. Φαράγγια, Σπήλαια, Χαράδρες, Πηγές, Λίμνες, Ποταμοί και Χείμαρροι είναι χαρακτηριστικά του φυσικού τοπίου της περιοχής και έχουν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση πολλών διαφορετικών ενδιαιτημάτων, φιλοξενώντας έναν ανεκτίμητο χλωριδικό και πανιδικό πλούτο, καθώς περιλαμβάνει σημαντικό αριθμό τοπικών ενδημικών, ενδημικών της Πελοποννήσου και ελληνικών ενδημικών, σπάνιων και απειλούμενων φυτών και ζώων.

Η ομάδα μας σχεδίασε τρεις αποστολές στην πηγή για να πραγματοποιήσει καταδύσεις στο σπήλαιο, να χαρτογραφήσει το υποθαλάσσιο πέρασμα τοποθετώντας μίτο και να κινηματογραφήσει το υποβρύχιο σπήλαιο. Η είσοδος στην πηγή είναι εύκολη εφόσον το ρεύμα δεν είναι ισχυρό, επιτρέποντας έτσι στην ομάδα να τοποθετήσει μίτο και να εισχωρήσει περίπου 140 μέτρα μέσα σε αυτό. Η θερμοκρασία του νερού είναι σταθερή από 12 έως 13 βαθμούς Κελσίου ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Η ορατότητα στο σπήλαιο στην καλύτερη περίπτωση είναι μέτρια λόγω του ισχυρού ρεύματος και της μορφολογίας του σπηλαίου. Το τελευταίο μας δέσιμο του μίτο έγινε σε βάθος 47 μέτρων.