Το ιστορικό του πλοίου στο βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό (Royal Navy)

Τον Απρίλιο του 1941, αμέσως μετά την πολεμική έκθεση του υποναυάρχου H. T. Baillie-Grohman, σχετιζόμενη με την εξέλιξη του πολέμου στην Ελλάδα, την προέλαση του γερμανικού στρατού, την κατάρρευση του μετώπου και την υποχώρηση του συμμαχικού στρατού προς τον νότο, ο βρετανός στόλαρχος Andrew B. Cunningham έδωσε την διαταγή για την προετοιμασία της εκκένωσης των υποχωρούντων συμμαχικών δυνάμεων από την ηπειρωτική Ελλάδα. Η επιχείρηση αυτή, η οποία είχε λάβει το κωδικό όνομα «Operation DEMON», είχε σαν σκοπό την επιβίβαση 47.000 περίπου στρατιωτών σε συμμαχικά πλοία, με στόχο την μεταφορά τους στην ακόμα αντιστεκόμενη Κρήτη. Στο σύνολο των πλοίων που είχαν προγραμματισθεί να λάβουν μέρος στην αποχώρηση του συμμαχικού στρατού, διατάχθηκε να συμμετάσχουν και έξι Βρετανικά TLC της «1st Tank Landing Craft Flotilla», βρισκόμενα υπό τις διαταγές του υποπλοιάρχου LtCdr. Peter C. Hutton R.N.. Τα έξι αυτά βρετανικά TLC είχαν προγραμματισθεί να αναλάβουν την μεταφορά των στρατιωτών, από τα σημεία που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι, προς τα μεγαλύτερα πλοία με σκοπό την επιβίβαση και την επικείμενη μεταφορά τους στην Σούδα.

Κύρια σημεία συγκέντρωσης και επιβίβασης των υποχωρούντων βρετανικών δυνάμεων ήταν ο Πειραιάς, τα Μέγαρα, το Πόρτο Ράφτη, η Ραφήνα, το Ναύπλιο, η Μονεμβασιά και η Καλαμάτα. Τα πέντε από τα έξι TLC (Α.1, Α.5, Α.6, Α.16, Α.19), συνοδευόμενα από τα πλοία SOUTHERN MAID και AUCKLAND, αναχώρησαν την 17.4.1941 από την Αλεξάνδρεια για το Τομπρούκ. Το βράδυ της επόμενης ημέρας τα τέσσερα από αυτά (A.1, A.6, A.16, A.19), συνοδευόμενα από το ανθυποβρυχιακό πλοίο SKUD V, αναχώρησαν από το Τομπρούκ με τελικό προορισμό την Σούδα όπου και κατέπλευσαν την 21.4.1941. Το πέμπτο (Α.5) διατάχθηκε να καταπλεύσει μόνο του απευθείας στο Ναύπλιο. Το έκτο (Α.15) παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια λόγω μηχανικών προβλημάτων και στάλθηκε αργότερα απευθείας στην Σούδα.

Την 22α Απριλίου 1941 τρία από τα τέσσερα TLC που είχαν καταπλεύσει στην Κρήτη, διατάχθηκαν να αποπλεύσουν με προορισμό την Αττική για να συμμετάσχουν στην Επιχείρηση «DEMON», της οποίας η έναρξη είχε ορισθεί για την 23.4.1941. Τα Α.1 (κυβερνήτης Sub Lt. Peters R.N.V.R.) και Α.19 (κυβ. Skipper R.S. Cooper R.N.R.) είχαν τελικό προορισμό τα Μέγαρα, ενώ το Α.6 (κυβ. Sub Lt. Sutton R.N.V.R.) το Λαύριο.

Το Α.16 (κυβ. Boatswain E.J. Boisell R.N.) ενώ βρισκόταν στη Σούδα, είχε πάθει ζημιές από γερμανική αεροπορική επίθεση με αποτέλεσμα να μην λάβει μέρος στην επιχείρηση, λόγω μηχανικού προβλήματος το οποίο αχρήστευσε μια από τις δυο του μηχανές. Αν και το Α.16 έλαβε αργότερα μέρος στην αποβίβαση του στρατού που μεταφέρθηκε από τα συμμαχικά πλοία στη Σούδα, λόγω της μη δυνατότητάς του να πλεύσει αυτόνομα μέχρι την Αλεξάνδρεια, κατά την διάρκεια εκκένωσης της Κρήτης, αυτοβυθίστηκε από τον αποχωρούντα συμμαχικό στρατό στον κόλπο της Σούδας. Στην συνέχεια ανελκύσθηκε από τον γερμανικό στρατό κατοχής, επισκευάσθηκε και στις 2 Φεβρουαρίου 1942 ρυμουλκήθηκε, από το ρυμουλκό ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΡΝΙΚΟΥ, από την Σούδα στο Ηράκλειο όπου και χρησιμοποιήθηκε από τον γερμανικό στρατό για την διεκπεραίωση εργασιών στο λιμάνι του Ηρακλείου [01]. Μετά τον πόλεμο χρησιμοποιήθηκε από τον Ο.Α.Ν. (Οργανισμός Ανέλκυσης Ναυαγίων) σαν ο πλωτός γερανός «Ζ 14» για την ανέλκυση ναυαγίων.

Τα TLC Α.1 και Α.19 έφθασαν στον προορισμό τους, τα Μέγαρα, ενώ το Α.6 στο Πόρτο Ράφτη, την 23.4.1941. Την ίδια ημέρα τα Α.1 και Α.19 δέχτηκαν αεροπορική επίθεση από Junkers 87 (Στούκα), με αποτέλεσμα το Α.1 να ζητήσει και να βρει καταφύγιο στη κοντινή νήσο Πάχη Μεγάρων. Το απόγευμα της επόμενης ημέρας τέσσερα Ju 87 εντόπισαν το Α.1 στη νήσο Πάχη και πραγματοποίησαν επίθεση με αποτέλεσμα να το πλήξουν με πέντε εύστοχες βολές. Αν και το πλοίο βυθίστηκε, ένα κομμάτι της πρύμνης του παρέμεινε έξω από το νερό συγκρατημένο από το σχοινί πρόσδεσης. Κατά την διάρκεια της νύχτας αφαιρέθηκαν από την άκατο όλα τα χρήσιμα αντικείμενα του σκάφους, καταστράφηκαν τα έγγραφα, και στην συνέχεια το Α.1 ανατινάχτηκε με εκρηκτικά.

Την νύχτα της 25ης προς την 26η Απριλίου 1941, και ενώ το Α.19 επιχειρούσε συμμετέχοντας στην μεταφορά στρατιωτών προς επιβίβαση στα πλοία HMS WRYNECK, DECOY και COVENTRY, αχρηστεύθηκε αρχικά η δεξιά του προπέλα και στην συνέχεια καταστράφηκε μια από τις μηχανές της ακάτου, με αποτέλεσμα το Α.19 να εγκαταλειφτεί αφού πρώτα ανοίχτηκαν οι κρουνοί υδάτων. Οι λόγοι που οδήγησαν στην εγκατάλειψη του Α.19 ήταν αφενός η μη δυνατότητα επισκευής της μηχανής του πλοίου και αφετέρου η μη δυνατότητα ρυμούλκησης του μέχρι την Κρήτη. Ταυτόχρονα θεωρήθηκε ότι το εγκαταλειμμένο και ιδιαίτερα ορατό Α.19, θα αποτελούσε προσφιλή στόχο για τα γερμανικά αεροπλάνα, με αποτέλεσμα να καταστραφεί και να μην περιέλθει τελικά στην κατοχή του ελαύνοντα γερμανικού στρατού.

Από τα συνολικά τέσσερα βρετανικά TLC, τα οποία συμμετείχαν στην Επιχείρηση «DEMON», το μόνο που διασώθηκε και κατάφερε τελικά να επιστρέψει στην Σούδα, το βράδυ της 29ης Απριλίου 1941, ήταν το Α.6 το οποίο βυθίστηκε αργότερα από την γερμανική αεροπορία κατά την επιχείρηση εκκένωσης της Κρήτης.

Από τα αρχικά έξι TLC της «1st Tank Landing Craft Flotilla», τα οποία ξεκίνησαν από την Αλεξάνδρεια, εκτός από τα Α.16 και Α.6, των οποίων η τύχη ήδη αναφέρθηκε συνοπτικά, και των Α.1 και Α.19 που χάθηκαν στα Μέγαρα, το Α.5 καταστράφηκε και βυθίστηκε από γερμανική αεροπορική επίθεση στην Μονεμβασιά, ενώ το Α.15 βυθίστηκε αύτανδρο από την Luftwaffe, την 28.4.1941, ενώ βρισκόταν καθοδόν 15 περίπου μίλια ανατολικά της Μονεμβασιάς, έχοντας σαν στόχο την συνδρομή βοήθειας στο Α.5. Επί του Α.15 επέβαινε ο διοικητής του στολίσκου των έξι βρετανικών TLC, υποπλοίαρχος Peter C. Hutton R.N., ο οποίος χάθηκε μαζί με το πλοίο.