Ρυμουλκό Ποσειδών, νηολογίου Πειραιώς 1455, ολικής χωρητικότητας 41 κόρων και καθ. 18 κόρων, ιδιοκτησίας Ιωάννου Μορφέτα κατά 50% και Κωνσταντίνου Βετσιώτη κατά 50%, και οι δυο κάτοικοι Πάτρας. Το σκάφος με κυβερνήτη το Λεωνίδα Κουτσούκο (ΜΕΘ 17027Δ), κάτοικο Πατρών, είχε αποπλεύσει περί ώρα 15.00 της 31ης Αυγούστου 1963 απο τον Πειραιά με προορισμό την Πάτρα. Περί ώρας 23.00 της ίδιας ημέρας διέπλευσε τη διώρυγα της Κορίνθου και συνέχισε τον πλου στον Κορινθιακό με θάλασσα λίγο ταραγμένη. Όμως περί ώρα 05.00 της 1ης Σεπτεμβρίου 1963 και ενω το πλοίο έπλεε στη θαλάσσια περιοχή του Ξυλοκάστρου και σε απόσταση 3 μίλια από τις ακτές, ο Μηχανικός Οδυσσέας Βασιλείου αντιλήφθηκε στο μηχανοστάσιο να εκτοξέυονται νερά. Ο Κυβερνήτης ειδοποιήθηκε αμέσως και για να προλάβει τυχόν δυσμενείς εξελίξεις, έστρεψε καθέτως προς την ακτή και προσάραξε το σκάφος στον Πευκιά του Ξυλοκάστρου. Τα νερά είχαν φτάσει στο ύψος του πρυμναίου καταστρώματος και η μηχανή έπαυσε να λειτουργεί. Το πλήρωμα εγκατέλειψε το σκάφος και επιβιβασθέν στην μικρή λέμβο, διαπεραιώθηκε με ασφάλεια στην ακτή. Μετά από προσπάθειες με τη χρησιμοποίηση και αντλιών της ξηράς έγινε απάντληση των υδάτων, διαπιστώθηκε η ύπαρξη ρήγματος στην αριστερή πλευρά και η πρόχειρη απόφραξη του με τσιμέντο ταχείας πήξεως. Ρίχτηκε στην συνέχεια η άγκυρα προς την πλευρά της θαλάσσης και με την εισολκή της επετεύχθη αποκόλληση του σκάφους περί τα 100 μέτρα από την ακτή, αναμένοντας την άφιξη ρυμουλκού για την προς Πάτρα ρυμούλκηση του. Όμως περί ώρα 01.30 της 3ης Σεπτεμβρίου του 1963 παρουσιάστηκε πάλι μεγάλη εισροή υδάτων και το σκάφος βυθίστηκε σε 10 λεπτά της ώρας.

Πηγή: Χρήστος Ντούνης, Τα Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες, 1951-2000, Finatec.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κ Άρη Μπιλάλη που μας βοήθησε στην ταυτοποίηση του ναυαγίου.

Η ομάδα μας επικοινώνησε για πρώτη φορά με τον Βασίλη το 2019 που το καταδύθηκε πρώτος και εκφράσαμε το ενδιαφέρον μας να το βουτήξουμε στο εγγύς μέλλον. Πράγματι, αυτό προγραμματίστηκε, αλλά ο covid-19 και άλλες δεσμεύσεις την εποχή εκείνη εμπόδισαν την ομάδα μας να επισκεφθεί το Ξυλόκαστρο και να βουτήξει σε αυτό το πρόσφατα ανακαλυφθέν ναυάγιο. Τελικά το 2022 μετά από συντονισμό εκ νέου με τον Βασίλη προγραμματίσαμε μια κατάδυση για το Σάββατο 5 Νοεμβρίου. 

Το ναυάγιο σήμερα βρίσκεται αρκετά μακριά από την ακτή του Ξυλοκάστρου και κάθεται όρθιο σε αμμώδη βυθό στο μέγιστο βάθος των 47 μέτρων. Η πλώρη του πλοίου έχει κατεύθυνση Βορειοανατολική και βρίσκεται στα 47 μέτρα βάθος, ενώ η πρύμνη του είναι στα 46 μέτρα. Το μήκος του πλοίου υπολογίζεται ότι είναι 18 μέτρα από την πλώρη μέχρι την πρύμνη. Φτάσαμε στο σημείο της κατάδυσης και παρατηρήσαμε ένα ελαφρύ επιφανειακό ρεύμα και αμέσως μετά την εύρεση του ναυαγίου στο βυθόμετρο και την τοποθέτηση της γραμμής κατάδυσης ξεκινήσαμε την βουτιά μας. Μόλις φτάσαμε στο ναυάγιο, η γραμμή είχε πέσει στο μεσοκάραβο του πλοίου, οπότε κατευθυνθήκαμε προς την πλώρη για να τεκμηριώσουμε και να εξερευνήσουμε ολόκληρο το ναυάγιο από την πλώρη μέχρι την πρύμνη. Δεν υπάρχει εμφανής ρωγμή ή τρύπα στο κύτος του πλοίου ή στην υπερκατασκευή του που να υποδηλώνει κάποιο είδος σύγκρουσης ή ζημιάς που θα μπορούσε ίσως να προκαλέσει την ταχεία εισροή του νερού, τουλάχιστον στα μέρη που είναι ορατά σε εμάς και δεν καλύπτονται από τον αμμώδη πυθμένα όπως τα ύφαλα. Υπήρχαν αρκετά κομμάτια από δίχτυα ψαρέματος και παραγάδια, ιδίως στο μεσοκάραβο τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερή πλευρά, αλλά η γενική κατάσταση του σκάφους είναι εξαιρετική λαμβάνοντας υπόψη τα 58 χρόνια που βρίσκεται στο βυθό. Στο μέσο του σκάφους βρίσκεται το μηχανοστάσιο και υψώνεται ένα μικρό φουγάρο στην κορυφή του. Το τιμόνι του πλοίου δεν βρίσκεται στην θέση του, είχε θεαθεί από τον Βασίλη πεσμένο στον πυθμένα λίγα μέτρα από το σκάφος. Βρήκαμε ένα ελαστικό στην πρύμνη του σκάφους ενώ υπάρχει και ένα ελαστικό πεσμένο στον πυθμένα στην αριστερή πλευρά ανάμεσα στο μεσοκάραβο και την πλώρη σε κοντινή απόσταση από το ναυάγιο. Συνολικά η παραμονή μας στο ναυάγιο ξεπέρασε τα 30 λεπτά εξερευνώντας και απολαμβάνοντας την κατάδυση προτού ξεκινήσουμε την αναγκαία αποσυμπίεση και την επιστροφή μας στην επιφάνεια. Η ορατότητα ήταν μέτρια με ένα μικρό ρεύμα τόσο στην επιφάνεια όσο και στο ναυάγιο.